| ارزیابی روابط غذائی گونه های غالب درمناطق نوزادگاهی میگو خوران هرمزگان (خور های خمیر و لافت) |
| کد مقاله : 1067-4THSNC |
| نویسندگان: |
|
سیامک بهزادی *1، محمد درویشی2، علی سالارپوری3، فرشته سراجی3، محمدصدیق مرتضوی3، آرزو وهاب نژاد4 1بندرعباس بلوار ساحلی خواجه عطاء پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس ودریای عمان 2بندرعباس بلوار ساحلی خواجه عطاء پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان- گروه بیولوژی و ارزیابی ذخایر 3پژوهشکده اکولوژی خلیج‌فارس و دریای عمان، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران 4مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران. |
| چکیده مقاله: |
| مدل غذایی اکوپس، قابلیت در برگرفتن بیشترین اجزاء یک زیست بوم، و در آمیختن سطوح تغذیه‌ای پایین و بالا و تولیدات اولیه را دارد. ارزیابی روابط غذایی گونه‌های غالب در مناطق نوزادگاهی میگو(خورهای خمیر و لافت)، در منطقه حفاظت شده خوران هرمزگان با استفاده از مدل غذایی اکوپس نسخه6.4، مطالعه شد. بدین منظور، پس از ورود اجزاء ورودی مدل(زی توده، P/B و Q/B)، مدل متعادل شده و خروجی‌های مدل استخراج گردید. بیشترین شاخص هم‌پوشانی غذایی در هر دو خوردر بین گروه‌های پلانکتون‌خوار نتیجه‌گیری شد. بیشینه رقابت غذایی در بین جوامع پوده‌خوار در خور لافت وجودداشته، که می‌تواند با غناء کم‌پوشش جنگل حرا در این منطقه مرتبط باشد. در بررسی شاخص گروه‌های تاثیرگذار و تاثیرپذیرنده در خور خمیر، رقابت غذایی شدید در بین گروه‌های تاثیرگذار در ستون آب وجود داشته، و هر یک از گروه‌ها در انتخاب آشیانه اکولوژیکی و قلمرو شکار خود اختصاصی عمل نموده‌اند که می‌تواند دلیلی بر ثبات زیست بومی خور‌خمیر نسبت به خورلافت باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد، بالا بودن زی‌توده مواد پوده‌ای و فقدان رقابت غذایی شدید در بین اجتماع شکارچیان در خور خمیر، دو مقوله مثبت، در ارتباط با آینده زیستی ذخایر میگوهای تجاری استان می‌توان تلقی نمود،که شرایط بهتری را در این زیست بوم نسبت به خور لافت فراهم نموده باشد. |
| کلیدواژه ها: |
| اکوپس، مناطق نوزادگاهی، میگو، خوران و خلیج فارس |
| وضعیت : چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |
