بررسی کمٌی (تراکم) و کیفی (ترکیب گونه‌ای) فیتوپلانکتون‌های مزارع پرورش میگو
کد مقاله : 1084-4THSNC
نویسندگان:
کیومرث روحانی قادیکلایی1، حجت اله فروغی فرد *2، عیسی عبدالعلیان3، مریم معزی3، محمدرضا زاهدی4، محمدصدیق مرتضوی5
1پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، بندرعباس
2بندر عباس
3کارشناس ، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
4بلوار غدیر - نبش خور شیلات - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
5پژوهشکده اکولوژی خلیج‌فارس و دریای عمان، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران
چکیده مقاله:
نظر به اینکه پرورش میگوی وانامی (Penaeus vanamei) در ایران، به عنوان یک صنعت جدید، در سواحل جنوبی و شمالی کشور در مقیاس تجاری در حال توسعه بوده، در ارتباط با مدیریت پرورش با چالش‌های مواجه گردیده که از اینرو مدیریت آن نیاز به بررسی و پایش دارد. این مطالعه در نظر دارد تا مدیریت پرورش میگو را در 3 مزرعه‌ای که به صورت تصادفی در سایت پرورش میگوی تیاب شمالی استان هرمزگان را در زمینه تراکم و تنوع گونه ای فیتوپلانکتونی مورد ارزیابی قرار دهد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اگرچه بیشترین میزان تنوع گونه‌ای شامل دیاتومه‌ها بوده است ولیکن جلبک‌های سبز-آبی دارای بالاترین میزان تراکم در مقایسه با دیاتومه‌ها داشته‌اند. نتایج نشان داده است که تراکم دیاتومه‌ها در ابتدای دوره پرورش، که پست‌لاروها به آن نیاز دارند، در هر سه مزرعه در حد مطلوب نبوده است و میزان آن در ماه دوم که کمتر به تولیدات اولیه متکی است افزایش یافته است. میزان شفافیت که بیانگر حضور فیتوپلانکتون‌ها می‌باشد در ابتدای دوره پرورش در هر سه مزرعه بالا بوده (بالاتر از 50 سانتی‌متر) که خود نشان دهنده عدم مدیریت نه چندان مناسب آب در ارتباط با شکوفایی فیتوپلانکتونی پیش از ذخیره‌سازی پست‌لاروهای میگو در استخرها می‌باشد.
کلیدواژه ها:
تنوع گونه ای، فیتوپلانکتون، شکوفایی، میگوی وانامی
وضعیت : چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است