پلی‌هیدروکسی بوتیرات(PHB) در سیستم بایوفلاک(Biofloc) رویکردی نوین بعنوان بیوکنترلر(Bio controller) در سیستم‌های نوین پرورشی آبزیان
کد مقاله : 1087-4THSNC
نویسندگان:
مزدک عالی محمودی *1، کیانوش مقدم2
1تهرانپارس-خیابان جشنواره-خیابان مهران سجده ای جنوبی-کوچه شهید شادآلویی-پلاک۴۲-واحد۵
2دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تربیت مدرس تهران
چکیده مقاله:
بیماری یکی از عوامل محدود کننده برای صنعت آبزی‌پروری است. با توجه به رشد صنعت تکثیر و پرورش میگو، شیوع بیماری‌ها عامل اصلی کاهش تولید در طی دو دهه گذشته بوده است. شیوع بیماری‌ها تنها از حضور یک پاتوژن در سیستم ناشی نمی شود، بلکه وضعیت بهداشتی و ایمنی زیستی آبزیان کشت شده در ترکیب با شرایط محیطی غیرمستقیم همچنین از عوامل بروز و نیز پیشگیری از بیماری است. تاکنون مطالعات بسیار کمی از پتانسیل ایمنی موجود در تکنولوژی بایوفلاک(BFT) مورد بررسی قرار گرفته است، اگر چه به طور گسترده‌ای مطالعاتی انجام شده است که میکروارگانیسم‌ها، اجزای سلولی آنها و یا متابولیت‌های آنها می توانند به عنوان ایمنی سازنده عمل کنند که سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند و حفاظت بیشتری را در برابر بیماری‌ها ایجاد میکند کراب و همکاران نشان دادند که تکنولوژی بایوفلاک یک روش جایگزین ممکن برای مبارزه با باکتری‌های بیماری‌زا در حوزه آبزی‌پروری است. اختلال در کوئوروم سنسینگ(Quorum sensing) باکتریایی، ارتباط سلول به سلول و بوسیله مولکول‌های سیگنالی کوچک، به عنوان یک استراتژی جدید برای کنترل عفونت‌های باکتریایی در حوزه آبزی‌پروری پیشنهاد شده است. یکی دیگر از ویژگی‌های جالب از سیستم بایوفلاک توجه به اثرات بیوکنترلی(bio control) آن است که بواسطه وجود پلی‌هیدروکسی بوتیرات(PHB)(poly-β-hydroxybutyrate) در محیط کشت توانایی تجمع و ذخیره‌ سازی پلی‌هیدروکسی بوتیرات در باکتری‌ها می باشد. پلی هیدروکسی بوتیرات در محیط و تجمع یافته در باکتری‌ها اثرات مثبتی را در محافظت از آبزیان از عفونت‌های باکتریایی نشان داده است.
کلیدواژه ها:
بایوفلاک(Biofloc)، پلی هیدروکسی بوتیرات(PHB)، محرک ایمنی
وضعیت : چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است