نقش عملیات بهینه برداشت بر کنترل عارضه سرقرمزی در میگوی سفید غربی پرورشی
کد مقاله : 1136-4THSNC
نویسندگان:
سمیرا مبارکی *1، وحید یگانه2، علی قوام پور3، طیبه باشتی4
1بوشهر- بهمنی- کوی خواجه ها- کوچه آتیه 1- پژوهشکده میگوی کشور
2پژوهشکده میگوی کشور
3بوشهر، بهمنی، مرکز تولید میگوی عاری از بیماری خلیج فارس
4موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
چکیده مقاله:
پرورش میگو به‌عنوان یکی از فعالیت‌های مهم آبزی‌پروری در جهان و ایران در حال توسـعه و گسترش است. استفاده از گونه‌های غیربومی به‌منظور افزایش تولیدات غذایی در سطح جهان، رو به افزایش است که ازجملهمی‌توان به پرورش لیتوپنئوس وانامی اشاره نمود.بروز عارضه سرقرمزی در میگوهای پرورشی از مشکلات کیفی است که در میگوهای صید شده پرورشی به‌ویژه در سال‌های اخیر و پس از معرفی گونه سفید غربی به صنعت پرورش میگوی کشور مشاهده گردیده است. عارضه سرقرمزی که به دلیل به وجودآمدن رنگ نارنجی یا قرمز در بخش سر-سینه یا سفالوتوراکس روی می دهد بر سلامت، بو و طعم میگو تأثیر قابل ملاحظه‌ای ندارد. اما موجب کاهش کیفیت ظاهری محصولِ با سر میگو و کاهش بازارپسندی آن بویژه پس از پخت می شود. این امر باعث افت قیمت و زیان اقتصادی تولید کنندگان می گردد. در همین راستا استفاده از نهاده های باکیفیت در تولید و انجام عملیات صحیح برداشت در مزارع پرورش میگو، ‌بمنظور پیشگیری و کنترل عارضه سرقرمزی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و می تواند مانع از خسارات وارده به محصول شده و در نتیجه از ضرر و زیان اقتصادی به پرورش دهندگان جلوگیری کند. عملیات برداشت دارای ضوابط و شرایط خاصی است که در صورت عدم رعایت برخی از این شرایط از جمله میزان یخ استفاده و کنترل دمایی می تواند ایجاد عارضه سرقرمزی نماید. در این مقاله به بررسی تاثیر مدیریت بهینه برداشت و جابجایی محصول بر میزان بروز عارضه سرقرمزی و نیز زیان اقتصادی ناشی از بروز عارضه پرداخته شده است.
کلیدواژه ها:
سرقرمزی، برداشت،‌زیان اقتصادی
وضعیت : چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است